-
1 nawrócony
adj( z innego wyznania) converted; ( grzesznik) reformed* * *a.- eni1. ( z innego wyznania) converted.2. ( grzesznik) reformed.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nawrócony
-
2 nawr|ócić
pf — nawr|acać impf Ⅰ vt 1. (zmienić wiarę) to convert (na coś to sth)- nawrócić kogoś na katolicyzm/protestantyzm to convert sb to Catholicism/Protestantism- nawrócony grzesznik a reformed sinner2. (nakłonić) to convert- nawrócić kogoś na ideologię prawicową to convert sb to right-wing ideology- nawracać kogoś na drogę cnoty to get sb back on the straight and narrow3. (zawrócić) to turn back- nawrócić konie z powrotem do stajni to turn horses back to the stable- nawrócił samochód he turned the car aroundⅡ vi 1. (cofnąć się) to turn a. double back- nawrócił z drogi z powodu złej pogody he turned back because of bad weather- nawracające infekcje dróg oddechowych recurrent respiratory infections- choroba nawróciła there has been a recurrence of the disease- nawróciła zima winter has returned2. (nawiązywać) to return, to refer back- nawracać do tych samych tematów to keep coming back to the same themes a. topicsⅢ nawrócić się — nawracać się 1. (zmienić wyznanie) to be converted, to convert- nawrócić się na katolicyzm to become a Catholic a. convert to Catholicism; to go over to Rome pot.2. przen. (odmienić się) nawrócić się na marksizm to convert to MarxismThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nawr|ócić
См. также в других словарях:
grzesznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. grzesznikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} o człowieku popełniającym grzechy, zwłaszcza ciężkie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatwardziały, nawrócony grzesznik. Miłosierdzie Boże dla grzeszników. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
marnotrawny — marnotrawnyni rzad. «lekkomyślnie, nieoszczędnie gospodarujący, szafujący czymś, tracący coś; nieoszczędny, rozrzutny» Marnotrawni ludzie. ◊ Syn marnotrawny (wyrażenie wzięte z opowieści biblijnej); brat marnotrawny, córka marnotrawna, dziecko… … Słownik języka polskiego
syn — m IV, DB. a, WMs. u; lm M. owie, DB. ów «dziecko płci męskiej (w stosunku do rodziców)» Dorastający, małoletni syn. Jedyny, rodzony, pierworodny syn. Wyrodny syn. Mieć syna. Majątek przechodził z ojca na syna. ∆ Syn chrzestny «chłopiec, mężczyzna … Słownik języka polskiego
